قوله تعالى: و إذا حییتمْ و هر گه که شما را بنوازند، بتحیة بنواختى، فحیوا باز نوازید آن نوازنده را، بأحْسن منْها بنواختى نیکوتر از آن، أوْ ردوها یا آن نواخت او را راست هم چنان باز دهید، إن الله کان على کل شیْء حسیبا (۸۶) الله بر همه چیز گوشوان است، و هر کارى را بسنده.
الله لا إله إلا هو الله آنست که خدایى نیست مگر او، لیجْمعنکمْ شما را فراهم میآرد، إلى یوْم الْقیامة تا بروز رستاخیز، لا ریْب فیه هیچشک نیست در آن، و منْ أصْدق من الله حدیثا (۸۷) و آن کیست راست سخنتر از خداى؟
فما لکمْ چه بود شما را و چه رسد، فی الْمنافقین در کار منافقان، فئتیْن که دو گروهاید، و الله أرْکسهمْ و خداى ایشان را با همان کفر افکنده است، بما کسبوا بآنچه مىبرزند و میکنند از بد، أ تریدون أنْ تهْدوا میخواهید که راه نمائید؟ منْ أضل الله آن کس را که الله گمراه کرد او را، و منْ یضْلل الله و هر که الله او را گمراه کرد، فلنْ تجد له سبیلا (۸۸) وى را نه چاره یابى و نه راه.
ودوا دوست میدارند این منافقان، لوْ تکْفرون اگر شما کافر شوید در نهان، کما کفروا چنان که ایشان کافر شدند، فتکونون سواء تا شما با ایشان یکسان بید، فلا تتخذوا منْهمْ أوْلیاء شما که مومناناید از ایشان دوستان مگیرید، حتى یهاجروا فی سبیل الله تا هجرت کنند با رسول خدا، فإنْ تولوْا اگر برگردند، فخذوهمْ گیرید ایشان را، و اقْتلوهمْ حیْث وجدْتموهمْ و بکشید ایشان را هر جا که یابید ایشان را، و لا تتخذوا منْهمْ ولیا و لا نصیرا (۸۹) و از ایشان نه دوست گیرید و نه یار.
إلا الذین یصلون مگر ایشان که مىپیوندند، إلى قوْم بیْنکمْ و بیْنهمْ میثاق با قومى که میان شما و میان ایشان پیمانى است، أوْ جاوکمْ یا بشما آیند، حصرتْ صدورهمْ بگرفته دلهاى ایشان، أنْ یقاتلوکمْ که با شما کشتن کنند، أوْ یقاتلوا قوْمهمْ یا با قوم خود کشتن کنند، و لوْ شاء الله لسلطهمْ علیْکمْ و اگر الله خواهد ایشان را بر شما گمارد،فلقاتلوکمْ تا چنان که در دل دارند با شما کشتن کنندید، فإن اعْتزلوکمْ اگر چنانست که از شما کران گیرند، فلمْ یقاتلوکمْ و از کشتن با شما باز ایستند، و ألْقوْا إلیْکم السلم و سخن آشتى بشما او کنند، فما جعل الله لکمْ علیْهمْ سبیلا (۹۰) الله شما را در ایشان نه راه گذاشت و نه دست.
ستجدون آخرین آرى قومى یابید دیگران، یریدون أنْ یأْمنوکمْ ازینان که میخواهند از شما آمن باشند، و یأْمنوا قوْمهمْ و از قوم خود آمن باشند، کلما ردوا إلى الْفتْنة هر گه که ایشان را با آزمایش گذارند، و فرا کفر یازند پس اقرار، أرْکسوا فیها ایشان را با آن مىاوکنند، و با آن مىآلایند و مىآمیزند، فإنْ لمْ یعْتزلوکمْ پس اگر از جنگ با شما کرانه نگیرند، و یلْقوا إلیْکم السلم و آن سخن آشتى بشما نیوکنند، و یکفوا أیْدیهمْ و دست از کشتن فرو نگیرند، فخذوهمْ گیرید ایشان را، و اقْتلوهمْ حیْث ثقفْتموهمْ و بکشید ایشان را هر جا که یابید، و أولئکمْ جعلْنا لکمْ علیْهمْ سلْطانا مبینا (۹۱) و ایشان آنند که شما را در ایشان حجت دادیم،.